Παραπονεμένα Λόγια

Και δεν εννοώ λόγια που εκφράζουν το παράπονο μας, όπως κάνει ο Μάνος Ελευθερίου στο ομότιτλο τραγούδι. Εννοώ λόγια που έχουν παράπονο από εμας. Γιατί;

Γιατί δεν εκφράστηκαν ποτέ. Γιατί δεν ακούστηκαν ποτέ.
Μια λέξη που δεν είπαμε, μια κουβέντα που δεν κάναμε,
έχουν παράπονο από εμας και γκρινιάζουν μέσα μας συνέχεια.

Η αρχική μου σκέψη ήταν τα παροσιακά τραγούδια του τόπου που γεννήθηκα και μεγάλωσα.
Έχουν παράπονο γιατί οι στίχοι απαγορεύτικαν, λογοκρίθηκαν. Έτσι έμεινε μόνο ο ρυθμός.

Ράικο λοιπόν με τα λόγια στα ελληνικά να ακολουθούν..

Raiko

Ακούστε εδώ σύντροφοι μου
Τι θα σας πω
Όταν περνάτε σύντροφοι μου
Από το χωριό μας, το Κιλκίς
Τραγούδια να μην πείτε
Με τα όπλα να μην ρίξετε
Να μην ακούσει, η γριά μου μάνα
Να μην βγει στο σοκάκι, στη μέση του δρόμου
Και ρωτάει για το γιόκα της
Το γιόκα της το μελαχρινό Σάββα
Ομως πέρασε η συντροφιά του Σάββα
Απ'το χωριό τους, το Κιλκίς
Με τα όπλα να χτυπάνε
Με τραγούδια, τραγουδώντας
Πως τ'άκουσε η μάνα του Σάββα
Πως σηκώθηκε στη μέση του δρόμου
Στη μέση του δρόμου, στο σοκάκι
Μεγάλη χαρά η μάνα του Σάββα
Θα δη το γιόκα της, το μελαχρινό Σάββα
Καλησπέρα γριά-μπάμπω
Πιο καλησπέρα σε σας καλά μου παιδιά
Σύντροφοι του Σάββα μου
Αφού μας ρωτάς, γριά μπάμπω
Θα στο πούμε
Ο γιόκα σου, γριά μπάμπω
Παντρεύτηκε τη μαύρη γη

Από το Πολύπετρο (Κοσίνοβο) του Κιλκίς

Ωστόσο, γράφοντας κατάλαβα ότι τα παραπονεμένα λόγια είναι πολύ περισσότερα.
Κρύβονται μέσα μας, περιμένοντας την λύτρωση, την ώρα που θα βγουν από το στόμα μας και θα ακουμπήσουν τα αυτιά κάποιου.
'Ισως στη λάθος περίσταση, στη λάθος στιγμή, σε μη κατάλληλο πρόσωπο..