Monday, October 20, 2008

Άδειοι μου τόποι, Όνειρα

Γιατί να τα βλέπουμε; Γιατί να τα θυμόμαστε;




Πολλές φορές έχω ξυπνήσει από ένα όνειρο που δεν ήταν τρομακτικό..
ήταν όμορφο, γεμάτο αναμνήσεις, φωτεινό
από αυτά που δεν θέλεις να ξυπνήσεις
Κι όμως ξύπνησα
μάλλον από λαχτάρα να το ζήσω

Ξυπνάς γεμάτος λαχτάρα να το ζήσεις
και μένεις μέσ' το σκοτάδι
με μια αίσθηση νοσταλγίας.

Η οποία θα σου φύγει λίγο αργότερα
για να ξανάρθει όταν δεν το περιμένεις
όταν χαλαρώνεις λίγο από τη δουλειά σου
και θα φεύγει και θα έρχεται.


Αγία νοσταλγία φιλώ την εικόνα σου


Υ.Γ: ο τίτλος είναι δανεισμένος από το τραγούδι "Άδειοι τόποι" του Θ. Παπακωνσταντίνου

1 comment:

Δήμητρα said...

Κατ αρχήν καλορίζικο!!!
Όσο για τα όνειρα...Χωρίς πολλά πράγματα μπόρεσα ν αντέξω Καστοράκι.Χωρίς όνειρα ποτέ....Όσο για την νοσταλγία αυτή είναι νομίζω η τροφός των ονείρων μας...Η αρχική...
Φιλιά Καστοράκι!!!